Terminem poronienie określa oddzielenie się oddzielenie elementów jaja płodowego z macicy bez jakiejkolwiek możliwości rozwoju płodu poza macicą. Najczęściej poronienie występuje przed 22 tygodniem, ale zdarzają się też przypadki, kiedy ciąża kończy się przed 12 tygodniem – wówczas mówi się o tzw. wczesnym poronieniu. Sam proces dzieli się na jednofazowy i dwufazowy – ten pierwszy ma miejsce do 8. tygodnia ciąży, kiedy z macicy zostaje wydalone jajo płodowe i element łożyska jednocześnie, natomiast poronienie dwufazowe ma miejsce po 8. tygodniu i polega na wydaleniu jaja w pierwszej kolejności, a dopiero potem elementu łożyskowego.

Objawy wczesnego poronienia

Objawy poronienia różnią się znacznie w zależności od zaawansowania ciąży. Jeśli dochodzi do niego na bardzo wczesnym etapie, kobieta może pomylić objawy poronienia z intensywną miesiączką lub plamieniem śródcyklicznym. Ogólnie zakłada się, że im poronienie jest późniejsze, tym objawy są dotkliwsze i intensywniejsze. Do głównych symptomów wczesnego poronienia zalicza się:

– krwawienie lub plamienie z dróg rodnych – najczęstszy objaw poronienia, często przyjmujący formę bardzo delikatnego plamienia. Oprócz krwi w wydzielinie mogą pojawić się także skrzepy i fragmenty tkanek, a każde niespodziewane krwawienie z dróg rodnych powinno być sygnałem do kontaktu z lekarzem,

– skurcze brzucha – łagodne nie powinny wzbudzać niepokoju, jeśli natomiast są silne i nie przemijają, mogą świadczyć o wczesnym poronieniu,

– ból w podbrzuszu – często występujący łącznie z bólami okolicy krzyżowej, zazwyczaj o poronieniu świadczą silne, narastające bóle,

– niespodziewana utrata wagi – jeśli kobieta w pierwszych miesiącach ciąży traci wagę szybko, mimo spożywania takiej samej ilości kalorii co zawsze, może to być sygnał świadczący o poronieniu.

Przebieg wczesnego poronienia

Powyżej opisane objawy są symptomami najczęściej występującymi i przeważnie świadczącymi o poronieniu. Na samym początku występuje delikatne plamienie, o jasnoczerwonej lub brązowej barwie. Jednocześnie mogą pojawiać się skurcze podbrzusza i brzucha, które nasilają się wraz z upływem czasu. Krwawienie także nie ustępuje, a wręcz przeciwnie, staje się coraz intensywniejsze – jeśli ponadto we krwi występują skrzepy lub fragmenty tkanek, stanowi to jasny sygnał, że mamy doczynienia z poronieniem. Co istotne, na tak wczesnym etapie ciąży, nie jest konieczny zabieg oczyszczania macicy ponieważ organ ten oczyści się sam; ważne jest natomiast odbycie konsultacji lekarskiej aby stwierdzić z całą pewnością czy nastąpiło wczesne poronienie. 

Badania po poronieniu

Poleca się, aby każda kobieta, której dotyczy problem wczesnego poronienia wykonała szereg badań po poronieniu. Przede wszystkim konieczne jest badanie kariotypu, ponadto szereg badań hormonalnych, takich jak: panel tarczycowy, badanie prolaktyny, progesteronu i estradiolu oraz badania poziomu FSH  LH (te należy wykonać koniecznie minimum po 6 tygodniach od poronienia, kiedy organizm kobiety się zregeneruje). Istotne są także badania wirusologiczne, pozwalające wykryć ewentualne wirusowe podłoże poronienia. Najczęściej zalecane są badania w kierunku cytomegalii, różyczki, chlamydiozy i toksoplazmozy.